7000 na Dhaulagiri

Jak to się określa w żargonie naszego programu phz - "klepnęli siódemkę" - niezbędne minimum, by myśleć o ataku na ośmiotysięcznik.

Agnieszka Bielecka dotarła do wysokości 7200 m n.p.m. - ponad tzw. "niską trójkę" - w/g jej relacji wyżej jest szklisty lód i w ataku trzeba będzie ten fragment przed wysoką trójką na 7400 m n.p.m. szczególnie dobrze ubezpieczyć linami.

D.Załuski i T.Styś postanowili spędzić dzisiejszą noc na 6900 m n.p.m., a reszta wróciła o 22.00 do bazy.

W bazie jeszcze wczoraj byli Marcin Miotk i Jacek Żyłka Żebracki, ale z/w na złe samopoczucie Jacka dzisiaj, 10 maja, rano oboje opuścili bazę i przez przełęcz Dampus i Francuzów (5600 m n.p.m.) zeszli do Marphy (okolice lotniska Jomosom) i wracają do Polski.

7 maja około godziny drugiej w nocy Darek i Tamara, a następnie około 3 w nocy Piotr, Robert, Marcin, Jacek i Sonam wyszli do obozu pierwszego. Marcin i Jacek po około 4 godzinach dotarli do jedynki i postanowili kontynuować do dwójki. Pozostała część grupy została tego dnia w obozie pierwszym.

8 maja Jurek i Agna wyszli około 3 w nocy do obozu pierwszego i dotarli do niego po około 6 godzinach. Po około dwugodzinnej przerwie postanowili dojść do obozu drugiego jeszcze tego samego dnia.
W tym czasie Piotrek, Robert, Tamara, Darek i Sonam byli już w drodze do obozu drugiego, a Marcin i Jacek wyszli powyżej obozu drugiego.

Około 10 rano, godzinę po wyjściu, Jacek i Marcin zawrócili z wysokości około 6700 m n.p.m. ze względu na pogorszenie stanu zdrowia Jacka i postanowili zejść od razu do bazy.

9 maja Tamara i Darek oraz Piotr, Robert i Sonam wyszli do góry - była to próba odnalezienia depozytu, oraz rekonesans do około 7000 m n.p.m.
Agna i Jurek zostali w c2.

10 (maja) Robert i Sonam zeszli do bazy, a dwa zespoły: Tamara i Darek oraz Piotr, Jurek i Agna wyszły z zamiarem założenia obozu trzeciego na wysokości zależnej od postępu prac przy poręczowaniu.

Nieco po południu istotnie wzmógł się wiatr. W tym czasie Tamara i Darek postanowili rozbić namiot na zastanej gotowej platformie na wysokości około 6900 – 7000 m n.p.m. Ze względu na stale wzmagający się silny wiatr, znajdujący się nieco poniżej zespół Piotra, Jurka i Agny podjął burzliwą dyskusję dotyczącą dalszego planu działania.

W zaistniałej sytuacji istniało duże prawdopodobieństwo, że rozbicie namiotu mogło się nie udać i groziło jego utratą lub uszkodzeniem. Decyzją kierownika było pozostawienie depozytu i powrót do obozu pierwszego.

Agna zostawiwszy plecak na lekko wyszła na rekonesans do wysokości, gdzie kończyły się poręczówki - do wysokości 7200 m n.p.m..

Piotr, Jurek i Agna zeszli jeszcze tego samego dnia do bazy do której dotarli około 21:30, natomiast Tamara i Darek spędzili noc na wysokości około 7000 m n.p.m. i kolejnego dnia - 11 maja - przed południem dotarli bezpiecznie do bazy.

Na dzień dzisiejszy prognozy zapowiadają trzy dni intensywnego opadu i kiepskiej pogody, co uwięzi nas w bazie. Dalsze plany uzależnione będą od prognoz.

Marcin Miotk i Jacek Żebracki ze względu na stan zdrowia Jacka zrezygnowali z dalszego udziału w wyprawie i dnia 10 maja opuścili bazę. Obecnie w bazie sypie grad.

Witam. Dotarliśmy właśnie z Jackiem do Pokhary. Jacek czuje sie znacznie lepiej. Ilość tlenu robi swoje. Aby wyjasnić moje zakończenie wyprawy, zadam pytanie: wspinasz sie miesiąc z partnerem na wyprawie, partner słabnie, czuje, że jest osłabiony i że musi kończyć wyprawę, bo tylko zejście w dół może przywrócić mu siły. Co robisz? Mówisz mu: radź sobie sam? Czy chowasz ambicje szczytowe i pomagasz mu bezpiecznie zejść do cywilizacji? Pytanie na miarę naszych czasów...

Marcin Miotk