Yvan po wywrotce

„Wczoraj żeglowałem cichutko w spokojnych warunkach, gdy nagle zobaczyłem nadciągający sztorm (Yvan płynie bez prognoz! – przyp.red.). Przeczuwając najgorsze, zrefowałem żagle. Wiatr ponownie uderzył z okrutną siłą. Zdecydowałem się zrzucić grota.

W trakcie tego manewru wiatr uderzył z wielką siłą, jakieś 50–60 węzłów (90-110 km/godz.) – nie wiem dokładnie (Yvan płynie bez urządzeń elektronicznych – przyp. red.). Jakoś udało mi się umocować grota, ale nie mogłem zrolować foka, wiatr był już zbyt silny. Musiałem walczyć przez godzinę z jachtem na pełnym foku, w końcu wiatr minimalnie odpuścił i udało się go nawinąć.

I wtedy sztorm powrócił – nawet sobie nie wyobrażacie – z jak nieprawdopodobnym okrucieństwem. Jacht przewrócił się – bez postawionych żagli.

Łódź leżała na boku. Na szczęście byłem przywiązany. Ale dryf był bardzo szybki. Ledwo udało mi się ściągnąć linę, aby dopłynąć do katamaranu. By postawić go z powrotem walczyłem przez około godzinę. W końcu udało się poprzez odchylenie masztu pod wiatr, dzięki czemu łódka wstała niemalże sama.

Po tym zmagałem się z wejściem na pokład, ponieważ jest dość wysoko, a jacht już zaczął sam płynąć. Na szczęście nic mu, ani mi nic się nie stało (z późniejszego wpisu na blogu wyprawy wynika co innego – przyp. red.), po prostu straciłem jedzenie, noże – takie duperele, bo wszystko co ważne było zabezpieczone.

Suszę się i próbuję zasnąć, ale szok nie pozwala mi na sen tej nocy. Cały czas wieje około 35-40 węzłów.

Samo przyleganie ciałem do łodzi jest już ogromnym wysiłkiem. Na szczęście, jestem w pełnej kondycji. Chociaż teraz mam lekki dołek. Na szczęście nadszedł dzień, bo gdyby była noc, byłoby to szaleństwem.

Już 36 godzin szalonej walki o normalną żeglugę i dostaję łomot. Musisz myśleć o każdej fali, bo każda z nich uderza w jacht jak młot. Poza tym moja łódka ma tę chorobę, że została zaprojektowana do kursów, których statystycznie mam być 80 procent, a tu nie bardzo są takie warunki”.